Güven. Bu kelime beni defalarca yaraladı ama ne olursa olsun hep birilerine güvendim. Yaralandım güvendim, yaralandım güvendim... Böyle devam etti hep. Ama çok sonra anladım. İnsanın bir sınırı varmış tamam yeter artık diyebildiği bir sınır...
Herkese insandır bana bile güvenmeyen olmuştur dedim, iyi niyet gösterdim. Ama dur çizgisine bitiş çizgisine ulaştım.
Ya sevmek? Onun bitiş çizgisi çoktan oluştu.
İyi niyete devam ettim zerre kötülüklerini almadım, kabul etmedim. Hep ben oldum, sadece ben. Onlar iki üç maske taktılar ben sadece benliğimi gösterdim.
O iyi niyet beni çok yordu kabul ediyorum, fazla üzüldüm bu da doğru. Ama en azından ben ben olmaya devam ettim. Onlar olmaktansa ben olayım dedim. Bencilsin o zaman demeyin sakın. Aksine gelen gelsin paylaşırım yine ne paylaşacaksam yaparım yine bunu. Sadece yorgunluklarıma ara vermek istiyorum, her şeye rağmen iyi niyetli olmaya devam etmek istiyorum. Ve ben kitaplarımla kurduğum mutlu düzene geri dönmek istiyorum.
