Daha konuşmayacağımızdan veyahut da onu göremeyeceğimden hem de hiç,

Bihaber korkak ve ürkek adımlarla yanına doğru gitmiştim.

Ne bu cesaret dediğinizi duyar gibiyim .

Aslında her ne kadar cesaretten gem vurup yerlerden yerlere geçirsem de o şanlı cesaretimi, 

Bazen her şeyin cesaretten ibaret olmadığını düşünmeye başladığımın 1. günü. 

Kendime tanılar koyarak ilerliyorum, bilmem bugün yazacağım şeyler bende bir adet ağrıya sebebiyet olduğundan mı olsa gerek, yoksa acizlikten bir şeylerden kaçtığım için mi böyle hissediyorum, bilmiyorum... 

Ah bu ben ölçülemeyecek derecede iğrençliklerle dolu bir avuç doğa ürünü ben 

Kararsızlaştırıyorum kendimi 

İradesizleşip öldürüyorum kendimi.

Sanki benim olmayanları sahiplendiğimdendir.

Değişemeyecek onca zaman biriktirmeye devam ediyorum.

Her şey ve herkesten habersiz...