Tabanlarımın altında ırmaklar var ateşten
Sonram yokmuşcasına çaresiz tökezliyorum
Rüzgar dinmişcesine köklerime eserken
Ondan bir ben çıkaran adamı bekliyorum
Bilmem yersiz mi yoksa bütün endişelerim
Yarınlarıma mühür vuramaz ya bu sancı
Zor bir Eylül gecesinin dördüyüm beşiyim
Dumanı üstündeki karton çay bana yancı
