Hayat bir yansımanın çokluğunda
akıp giderken
yalnızlığın anlamsızlığı kaplardı
kapkara bulutların ardından
yabancı bir baharın gözyaşları akardı
seçkin üzüntülü bir günün ardından
solup giderdi çiçekler
güneşin umutsuz ışığında
rüzgarın tumturaklı sesinden
mutluluğun yaprakları
hışırdardı sabahın sessiz aydınlığında
ardından bir hüzün yayılırdı
duyulmayan çığlıkların arasından
