Demir süngülerden kurtulduğum saatler

omzumda aşkımın son yüz karasından aldığım dersler

beklemiş ruhumun ayazında filizleniyor

kaygının duvarında savrulurken kara batıyor

ah şu günlerin zamani elzemlerinin sonrası

başıboş odamın renginden de beter oluyor

kapana kısılmış sahici halime dönüyor

başım benim bir başka kışım arsız ayyaşım

gördün mü akşamın şafağı sana koşuyor

başak sahibinden doğan adaya benziyor

ve sen hala bir başka kışın ayazında

başımı meşgul etmeyi borç biliyorsun

bilmez miyim kaybından yitirdiğini acıyı

bir başka alimin buruğunda konaklanmayı

bilmez miyim sonsuz ölümün kıyısından

bir başka evrenin askerlerine koşmayı