Çocuktum.

Birkaç mahalle ötesi bana huduttu.

Büyüdüm.

Ayaklarım, yürüyebildiğince yol tuttu.


Maceradan maceraya koşan Macellan'dım.

Olduğum yerde dönüp durdum,

Dünyanin yuvarlak olduğunu ancak ben kanıtlardım.


Dünyanın çarkının işleyişine serzenişim

Bu yüzden seslenişim,

"Buralarda yok mu hiç bilirkişi!?"

Pas tuttu tırnağım ile dişim.


-Ellerim,

Yönünü kaybeden bir geminin güvertesinde

Karın tokluğuna iş tuttu.-


"Kaptan, 

Yolumuz ıssız, yönümüz karamsarlık ve kısmetsizlik

Tanrı bizi lanetledi ve kondu adı belirsizlik."