Çocukluk neden kolaydı biliyor musun? Merak edilecek sorular hep yanıtlanıyordu, makul bir ölçüde anlatılıyordu, tek sorun harçlığınla kaç dondurma, kaç çikolata alabilirim hesabıydı ve büyüdük. Merakımızın gitgide, büyüdükçe azalacağını düşünürken gerçeklerle karşılaştık. Nedenlerime okullarımla, öğrendiğim dillerle, kitaplarla, belki bir filmin geçiş sahnesinde cevaplar bulabilecektim. Büyüdükçe öğrenilirdi çünkü öyleydi kural… ama büyüdükçe nedenlerim arttı.

Kendime cahil kalan en bilge halimden yazıyorum.


Neden, anlam veremiyorum neden.

Ormanın vahşi ve seksi kedileri,

Çizgi filmlerimin güçlüleri

Hayatımın önemli figürleri.

Neden şehir çöpçüleri şimdi, neden?


Neden bilmiyorum, bombalar patlıyor

Benim kız kaçıranım insan öldürmezdi

İnsanlar ölüyor, kovuluyor, insanlar öldürülüyor, neden?


Balığın karnından balinanın karnına artık vitaminler geçmiyor,

Marka logolu, faili renginden belli plastikler seyahat ediyor.

Kara balık kurtulamadı biliyorum artık, ama neden bilmiyorum.


Kimliğimi sorgulamaya başladı ilk okul arkadaşım,

Boyalarımı paylaşmıştım oysa, o da peynirli çöreğini.

Dilimi sorgulamaya başladı.

Oysa ben her evde, her ailenin kendine ait şifreli bir dili var sanıyordum.

Neden dilimi beğenmedi, neden gırtlağıma kadar telaffuzunu yapabildiğim,

Nağmeli, hikayeli dilimi anlamadı, neden anlamıyorum.


Neden bilmiyorum, çok neden var biliyorum.

Neden anlamıyorum büyüyünce de anlamayacağım.