Birazdan kapı çalar, gelirim belki.
Belki…
Zahmet etme, telaş etme,
Hesap etme gelişimi
Ansızın gelirim belki
Ansızım, misafir gibi…
Belki sabahın erken vakitlerinde
Bir postacının elinden düşerim posta kutusuna,
Heyecan, heves ve istekle,
Uzun zamandır beklenen bir mektubun gelişi gibi..
Belki yitirmişsindir ümidini benden,
Uçurtmanın ipini gökyüzüne kaptırmış bir çocuk gibi
Hüzünlü bir anım sende, belki
Yitirme ümidini,
Aynı göğün altındayız,
Kavuşuruz belki.
Dinle yüreğini, vakit geçiyor
Kuruyor yaprak, bir sonraki bahar yeniden dallar yeşilleniyor
Rüzgarlar diniyor,
Her yerde söz ediliyor sevgilerden.
Söz et benden,
Çıkagelirim belki bir gün
Açarsın kapını,
Bir bakmışsın ,
Bir mektup;
”Merhaba! Ben, Mutluluk…”
