Başladım başından bu muydu?
Bir damla kanla yıkanmamış bir uyku
Ya da peşi önünden ayrı bir gece
Yaşamazdan gelirim nasılsa
Soğuk ve her neyse karnıma çektiğim
Gider aklımdan; ateşinde demlenirim.
Alnıma yazıldı sayarım bilmezlikten
Oysa hükmü nedir kimin kimsenin
Yetişmez kıyılarım deryaların yüzüne
Adıma İstanbul deseler
Işıklayıp süsleseler başımdan
Kuruyup yine aynı kuytuda gönlümden
Çöllenirim.
Benim erişmeyen sevgilinin boynuna
Benim yetişmeyen elmasına ağaçların
Dağılsam veba çağlara
Yağsam kış kıyamet dağlara
Silinir kıymetler lekesiyle özümden
Benim yara, bahtı kara
Döndüm başına bu muydu?
Unutup taşıdığım acıyla müsemma
Giydiğim dünyaya kadar eskiyen o
Benim umut diyip sarıldığımmış
Bu muydu evvelim?
Döndü başım bu muydu
Öyle çocuklanıp yerim yurdumdan,
Sancısından uyandığım benim,
Bu uyku muydu?
Fotoğraf: Yasemin Çargıt
