Hanüman,
Tarumar.
Neyim var; neyim var; neyim var?
Aldı beni bir girdaba çeker gibi koynuna
Yavaşmış oysa izlemişsin
Söylememişsin dudakların yüzüme işt...
Durmadın tavında kuşağın
Ne bir yıldız seyri şehirlerin üstünden
Ne alası mürekkep bir hınca kaldın
Koydun gam hırkanı çürük bir tabureye
Sevabıydı ömrün...
Bir anahtarla koridor geziyoruz ne güzel
Işığından, olurundan alıyoruz dünyayı
Ve veriyoruz çocuklara büyüsünler diye
İhanet mi?
Ya da bir cadı tılsımıdı...
Al beni bu darlıktan
Çıkıp algınlanayım içimden
Soğuksa sürmediğim ellerim yorgunluğa
Ve uykuna dokunayım bildiğin yerlerden
Sana geleyim.
Bakınca sen a...
Karaya açılıyor rengim
Tutup bir uzak pencereyi silkeliyorum
Beklemek yeniden yaşamayı
Ya da bir zan dramına tutunmak mesela
Şarkıların hırsızlığı gibi b...
Şehri alıyorum şehri
Şehri yokuşlarından, meyvelerine kadar
Kocaman bir kış kervanı başlatıyorum başımla
Önde ben, meczuplar ve memeden henüz kesilmiş çoc...
Oyalı bir mendili rüzgara tutuyorum
Böyle yaşanmazdı sevdalar bilirim
Sakıncası zıkkıma çalan renklerden ilaç,
Kurdeleler bağlıyorum alımına
Oysa getirme...
Döneceksin kendinle
Kaçtığın huzur keser tebessüme bir yerden
Bir daha solup sönmemek için sessiz yanıp,
Bir daha aklım başımda mı sormadan
Yoklayıp yeri...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
