gözlerimin yeşilinden baktım
dünyanın kirlenmiş yüzüne
konuşmanın bir anlam getirmediğine inandım
zamanın yorgun dilinde
çabasızlık kadar bitikti kelimelerim
şimdi tükenmiş bir aşkın
ızdırabı geçer hayatımın sisli penceresinden
bir biçimsiz yüzü taşıdım,
şüpheciliğin kirli ellerini
acının hoyrat ateşinde yanarken
umut diye bağıran bir kalbi
sen diye kullandığım her sözcüğün
acısı kaldı,
titreyen bedenimde
üşüdüm,
bulutlar üstüme yorganı atarken
sevildiğimin bir rüya olduğunu anladım.
