Gece gece pinterestten ''beş adımda hayatını yoluna koy'' temalı postları okudum ve yarın yeni hayatımın ilk günü olmasına bilmem kaçıncı kez karar verdim. Bi süredir ortalıkta 'kimsenin muhabbeti beni sarmiyo artık yeaa' diye dolanıyorum ama asıl muhabbeti sarmayan taraf benim sanırım. Anlatacak bir şey bulamıyorum paylaşmak istemiyorum. Neşemi kaybetmiş gibiyim. Sürekli uzaklara dalıyorum veya telefonuma bakıyorum. Dışarı çıktığım zaman erkenden kalkıp evin yolunu tutmak istiyorum ve kendimden çok sıkıldım. Bu aralar gerçekten can sıkıcı biriyim sanırım. Aman dostlarım üzerinize alınmayın. Retro metro çarptı galiba ama toparlamak üzereyim. Dediğim gibi yarın yeni hayatımın ilk günü. Erkenden kalkıp saçlarımı tarayıp ders çalışmaya basliycam. Bir kaç hayal bile kurdum bu aralar onların peşinden gidicem. Bu aralar kafamın içinde susmayan hayatını boşa harciyorsun seslerini def etmeyi deniycem. Daha fazla üretmek daha fazla anda kalmak için çabaliycam. Zira canıma yetti bu can sıkıntısı. Her şeye rağmen hayatıma bir yerinden sahip çıkmak dolu dolu yaşamak isteğiyle dolup taştım gece gece fjrjjrrj umarım sabaha geçmez bu hislerim ki geçsin istemiyorum. Belki bir kaç kişisel gelişim kitabı filan okurum biraz yeni müzikler keşfederim biraz açık havada yürüyüş yaparım ay ne bileyim elimden geleni yapicam işte.