Kalabalıktır insan bir pistte birbirleriyle kargaşa dövüş kıyamet içerisinde olan sığınaklara girişmiş duygular sağlar ne çok sağanağa tutunurlar halbuki kendilerini bu olanaklarla devam edip önlerine baksalar çözüme oturacaktır herşey ama buna rağmen düşüncelerin soluk ışığı bulandırır meyvesini taşıdığımız yüklerimizin ve hatırlatır bir kez daha ne kadar insan körelmiş duyguların esiri. olacağını hataların pisliğimizi karanlık kokuşan duygularımızın bize yüz kıvırmasını görürüz ve yalanlarla besleriz sözcüklerimizi belki küçük bir iyiyim belki de teşekkür ederime sığdırırız hayasızlığımızı bu yüzden canavar derler bizlerle karanlık gövdemizde ve içimizde toplaşan derinlikli yönlerimize çünkü büyüktür ve birden arsızlaşır kötü kelimelerimiz kükrerrr saldırgan oluveririz birden sonra unuturuz evet çoğu zaman unutuyoruz yaptığımız aşağılıkları tepeden görüveririz çoğu zaman halbuki her ne kadar eşit olmasa da benzer durumları yaşadığım Canavarım kendine hatırlat bunu bir ringde rekabet içerisinde değiliz anlıyorum seni dokunabildiğim ruhuna üflediğim yüzleştiğimiz müddetçe.
