birbirine giren koridorlar

çatlaklarından zehir akan duvarlar

duvarlara sinen kan ve ilaç kokusu

bu sefer direnmeye gelmedim

bu sefer ben gelmedim


benliğim

ben gibi

ne yaptığını bilmiyor

o da konuşmuyor benimle

bildiğim tek şey

hissettirdiği tek şey

her şeyi bitirmeye geldiği

direnmek çatlamış duvarların üstüme yıkılmasına karşı çıkmak kadar zor

bu sefer nefes almak

boğazıma yaslanan bıçağa meydan okumak


avuç içlerime sakladığım tohumları yürümeye çalıştığım yollara serptim

birilerine umut olur

çiçekler açan yollarda gülümser diye

bu sefer

sanırım bu sefer bitiyor artık her şey

ben

içimde yaşatmaya çalıştığım kızı

kurtaramıyorum

ruhunu saran karanlıktan

çıkartamıyorum

ben bu sefer

batırdım her şeyi


çatlak kaldırım taşlarını

tutunmaya çalıştığım her köşebaşında

kafamda asla susmayan seslerin yansıması her köşebaşında

konuşmak

konuşmak artık

batırıyorum sanırım

ne yazdığımı bilmiyorum

ne söylemem gerektiğini