Şimdi sonsuz görünen denizin kıyısındayım, sonsuz görünmek isterdim... Aslında sonsuzum ben, ben kıyıdaki çulsuz... Sevdalıyım ben, sonsuzluğa sevdalıyım. Öyle bir sevdalıyım ki; görünen sonsuzluğa yorulmadan yüzebilirim. Ayağıma batan çakıl taşlarını umursamadan, sonsuzluğa varılamayacağını umursamadan, ortalarda batacağımı umursamadan, yüzerim ben sonsuzluğa. Öyle yalnızım ben, etrafımdaki çapulcuları da bıraktım. Dostumu düşmanımı tanımıyorum artık... Herkes bu çakıl taşları gibi batıyor ayağıma, yüreğime... Geliyorum ben sonsuzluk güzeli; arkama bakmadan, takılmadan, tek nefesle yanında biteceğim. Geliyorum ben umutların en güzeli; varmazsam gerdanına, ben yokum öyle bil.
Aslında mutluyum ben, sonsuzluktaki umuda varmaya çalışıyorum. Umut güzel, sonsuzluk güzel. Belki de kendimi kandırıyorum fakat kendimi kandırmam da güzel. Dalgalıyım hayata, içimde balık gibi çırpınan mutluluklar var. Denize benziyorum yani. Umarım kapılmadan girdabına hayatın gelebilirim sana, geliyorum...
16.06.2019
01.47
Serhat Karaman
2020-08-24T21:18:39+03:00Kıymetli yorumlarınız için teşekkür ederim. Eleştirilerinize hak veriyorum, bu metin estetik yönü çok da düşünülmemiş ama hatırası ve kıymeti olan bir yazıydı. İçi bende çok dolu yani... Siteye yeni geldiğim için bununla giriş yapmak istedim. Söylediklerinizi dikkate alarak kendimi geliştireceğimi umuyorum. Tekrardan teşekkür ederim.
Serhat Tepe
2020-08-24T13:36:54+03:00Birkaç alışılmış kalıbın dışında hoş ve samimi olmuş. Betimlemeleri de sevdim. Ellerine sağlık.
İbrahim
2020-08-24T13:17:07+03:00"Umut güzel, sonsuzluk güzel. Belki de kendimi kandırıyorum fakat kendimi kandırmam da güzel."
Bu kısmı çok beğendim. Kaleminize sağlık.
Bektaş Şenel
2020-08-24T12:54:45+03:00İşin estetik tarafını bir kenara bırakırsak saf, duru bir iç dökümü olmuş. Kalemine sağlık.