darmaduman bir beynin sokaklarında

dolanıyorum

sana ne oluyor böyle çocuk,

tekinsiz avuntularda kirpiklerin

yollar kapandı bak

dönüştüğün esarete gülümse

bir zamanlar kendi sesindi

adın!

kayboluyor her sabah


bir zamanlar

uğultulu saatlerde boş duraklar

gölgesiz kalan duvarlar

çınlarken kulaklarda

gözle görülemeyen batıl acıların

devasa dudaklarda yangın

boşta kalan ellerle

sallanmak gibi salıncakta


sana ne oldu böyle çocuk

bileklerindeki izler

fikri hala taze