Fotoğraf: Seyfullah Özalp



Habersiz gittin, dönebilirsin Cafer

Bu pencere sana açık

Bu yürek...

Eksilir meylettiğin yokuşlara,

Anlamı azalır perdelerin, ışıkların

Büyüüük sevdalarda aşıkların,

Ve bu evin.

Dönebilirsin civanım.


Vurdukça yollara koparamadığın hüzün

Bize bir boşluk bıraktı genç ölüye eşilmiş mezar gibi

Ne delikanlılığın ne gururun ne bir şey

Mani olmasın uyuduğun şu koltuğa dön


Dönebilirsin, dönmelisin Cafer

Bir rahat uykudan pahalı mı sanıyorsun hayat

Akşamın sarhoşları, hırçın dişli kediler,

Koyar mı sanıyorsun seni rahatında

Uyutur mu bir sokak lambası Seyfo'nun kucağı gibi

Uyutmaz!

İyi olan unutmaz Cafer.


Dön Cafer,

Burası geldiğin memleketlere benzemez

Demediler mi çekik gözlerine

İstanbul harcar adamı, seni daha beter

Ayıptır bak bu çekip gitmelerin

Dön, yeter.