Bilinç dışı evrenlerde süzülürken kütlesiz

Yer çekimine kapılıp ağırlığımı buldum

Beni tutan biraz da bilincimdi şüphesiz

Farkındalık denizinin sığ suyunda boğuldum


Saçlarımın rüzgârdan korkup da saklanması

Tenimin güneşten gittikçe uzaklaşması

Bu anlamsız gayretten deli gibi yoruldum

İçten içe kendime yeni bir ben doğurdum


Şimdi hepsi çok uzak, ormanımda dinlendim

Geçmiş bir öğretmendi, şuurumla öğrendim

Artık hiçbir şey beni onun kadar yoramaz

Mutsuzluğa terk edilecek zaman çok az