Etrafımdaki insanlar bana derdini anlatınca ya da bir sorunu otomatik akıl vere moduna geçiyorum. Kanka sınavdan kaldım deseler önce içimden oh çeker sonra üzülmüş gibi yaparım. Bir konu kendimle ilgili olmayınca başkalarını dinleme zahmetine bile girmiyorum. Ben de sınavdan kalmış olsam derim ki anlıyorum şöyle böyle. Ben geçince aynı sınavı kafamda bir ses kendinden bahset öğüt ver diye bağırıyor. Bu sesten ver akıl vererek egomu tatmin etmekten hiç hoşlanmıyorum. Başkası bana yapınca gerizakalı sen kimsin diyeceğim hareketleri ben yapınca zoruma gidiyor. Kendimi iki yüzlü hissediyorum ve gerçek yüzüm hangisi bilemiyorum.
