Yokuş aşağı bırakıyorum, içimdeki közleri.

Nabzımın sesini dinliyorum, s'ağır hengâmede.

Uyutuyorum sızımı, sessiz bir köşede.

Kalbin bam teline fısıldıyorum, kırık umudu.

Ürktüğü gecelere cesûrca baksın diye.

Elimde bir ayna; gözlerim, kan çanağı!

Duvara asıyorum, sâkin ve buruk gülüşleri.

İçiyorum, göğün berrâk suyundan.

Doluyorum gözyaşlarıma, sarmaşıkları.

Kanatıyor avuçlarımı, her düşüşte.

Fakat ben, ağır yenilgilerin zaferinde,

G'ördüğüm ışığı, sarıp sarmalıyorum.