Melike Baran

Aynaya baktım, bir çelenk gibi rengârenk değilim artık.

Evvelde, yankılanan bir umudun nefesinin sesiydim.

Bir roman yazacak kadar çok cümle birikti içimde...

Rûhu aşan uğultular, nereye ulaştı?

Dumanı tüten trenler, yolda mı kaldı?

Yaşı kalmamış gözler, bir kez güldü mü?

Nutku tutulan sözler vardı, rafa kaldırd...