aynanın içine hapsolmuş kadın,
yansımadan ibaret.
karşısına dikilenlere karşı alaycı.
her biri yanılsamadan ibaret.
onlar
aynanın karşısında açarken avuçlarını,
büyülenirken ellerinin güzelliğinde,
bir de kamaşırken gözleri bu oyunbaz ışıkta,
kadın biliyor;
bir sonraki adımları
yumruklardan geçecek.
ölüler şimdinin hayallerinde.
şimdilerse her an geçmişte.
ama geçmiş, saliselerce kayıp.
ne yazık!
oysa gelecekte, alımlı bir genç kadın.
zamandan kovulan bir ömür parçası.
aynadaki kadının geçmişi yok,
gelecekte dans ediyor.
doğmadan aldığı soluklarını
yaşarken veriyor.
bir kadın,
aynı anda yerin iki yüzünde.
ve bir kadın
varoluşun aşırılığına bölünüyor
her hücresinde.
ateşi harlarken elleri yanan benim.
kıyameti koparırken,
gücünün izlerini dehşete düşüren
tanrı,
benim.
Zeynep Uyumazer
2021-01-16T12:52:46+03:00teşekkür ederim değerli yorumunuz için. bana geldiği kadarıyla yazıyorum. dilerim, daha uzun ve arayışlılarını da ortaya çıkarabilirim. :)
mocan
2021-01-16T12:03:23+03:00şiirin sesinin baştan yükselmesi beklentileri arttırdı. kaliteli bir şiir ve bu uzunlukta verebileceği en yüksek sesi verdi. bu şiiri icra eden kalem mutlaka uzun, arayışlı şiirler de yazmıştır/yazacaktır. ben memnun oldum. ellerine emeğine sağlık :)