Bir gün düşlerim öksüz kalacak ücra bir köşede.

Kalemimim boynu bükük, kedimin karnı aç…

Evim de kimsesiz…

Fütursuzca gideceğim.

Hiç var olmamış gibi kaygısız, 

Hiç ölmemiş gibi umarsız...


İnsanoğlundan kimseyi yerle bir etmeden gideceğim.

Kurda kuşa yem olup insana gam olmadan...

Samimiyetsiz bir ‘’İyi uyusun’’ dan öteye geçmeyeceğim...


Boğazda düğümlenen bir yumru kadar bile yer edinemeden gideceğim.

Hiçbir boğazda düğümlenmeyeceğim.

Hiçbir gözü ıslatmayacağım.

Hiçbir eve düşen ateş olmayacağım.

Dünya umursamayacak gidişimi.

Kuşlar yine uçacak,

Herkesin karnı yine acıkacak,

Güneş battığıyla kalmayacak, yine doğacak.

Ve ben; Gittiğimle kalacağım.

Yerin dibine geçtiğimle…