mümkün mü unutmak
yorgun atlarla gelip
kıtaları aşıp göğsüme saçlarını kattığını
sen şimdi kendine ait sandığın bir mutluluğun pençesindesin
ben ise sana ait bir kederin kucağında. hırpalanayım
kırgın ve eksik olayım
bir çaresi yok artık
yaşamak bu kadar
yaşamak böyle artık
