yaşadıklarımı kimseye yaşatmasın diye

dua edebilmek için

tam üç gece allah'a inanmayı denedim

tam üç seneyi bir çırpıda silip atabileceğimi düşündüğüm

ağladığım

katlandığım

kapandığım

o kadar kapandığım ki kendi içime

devasa bir kara deliğe dönüştüğüm

üç gece dua ettiğim o allah'ın

üç asır düşünse ne yaratmış olabileceğini çözemeyeceği

bir kurbandım

kanının akmasının gerekliliği tescilli

o berbat üç geceyi

bir hastanenin bahçesine gömdüğümde

koridora damlayan ruhum

temizlikçiler tarafından hiç edildi


insan kendine tasarruflu değildir

çünkü kendini kaybetmeye elverişlidir

bunu bana dudaklarım söyledi

irkildim

bir barikat kurdum

sizle arama


benim bana inandığım o berbat günleri

benim topluma inandığım o berbat günleri

unutmak için

boşluğa ve var olamayışıma inanmak

ve bir sonraki gün bunlara inandığım berbat bir günü lanetlemek için:

"kahrolası bankalar bana bir kredi kartı daha vermeli

kahrolası insanlar beni bir kez daha sevmeli"


yazdım

gözaltı morluklarıma