solgun yüzlü izler taşıyor toprakları

yok oluşlara gebe bir dünya tanıyorum.

veda rüzgarının belini büktüğü çocuklar

ben en çok onlara gebeyim.

çalınmış ömürler düşüyor rahmime

çıkmış çivisi kime musalla taşı

düşünmekteyim.


meçhul bir mesele iken köşe başları

dönmek korkuların azamisi

yaşamak ihtimalken

saç telleriyle düğümlenmektir cesaret

yarınlara


çoğalsın

vicdanla kabartılmış yastıklara konan başlar

yakalara yapışsın sesi, eksilmesin

görün!

görün falakaya yatırılmış umutları

bir çoçuğun serilmiş kıyafeti kurumadan

kurutulan hayatı sulasın göz altlarınızı


rahmime düşüyor hırsızlıkların en sancılısı

birikiyor içimde

bir daha hiç doğmayacak

bir daha hiç ısıtmayacak

bir dua hiç batmayacak güneşler