İnsansın elbette umut edeceksin

Elbette bir yanını çocuk tutacaksın,

Tek başına kaldığında içine gül bahçeleri kuran bir çocuk.

Düşüncelerinden arındığında açacak güllerin

Yaz kış demeden çoğalacak bahçelerin


Şimdiyse

Azgın dalgada kaybolmuş bir kalple yol alıyorum hayatta.

Sevmek, bu kadar küçülmüşken

Yollarda varlığını hissettiğim bahçeler var ediyor beni.

Sönük hevesler gül dikeniyse bu yolda

Meczupluğumdan kalma yalnızlık kanatamaz beni

Tıpkı tüm yaşanmışlıklar gibi.