belki beni çok özledin

hüngür hüngür ağladın yatağında

bahar yağmuru gibi Isabelle

huzurlu ve narin hasretim bu sabah


aman kızım 

aman yavrum

bu nasıl içli ağlama


belki seni çok özledim

hüngür hüngür ağladım yatağımda

kış güneşi gibi Isabelle

korkusuz ve ışıl ışıl hasretin bu sabah


aman güzelim

aman can içim

ne olur beni ağlatma


belki onlar da özledi

hüngür hüngür ağladılar yataklarında

sevdikleri mevsimler gibi Isabelle

yağmurlar yağdı yanaklarına

karıştı gözlerinin tuzuna 

belki de oracıkta kurudu


aman hasretinden küçücük kaldığım 

derdinin sularında boğulma

zaten dert dediğin nedir ki

gülen yüzünün yanında

ağlamak da güzeldir

bir gün kavuşursa 

aşıklar Isabelle

aşıklar sana

aşıklar bana