Bir çınarı elime alıp
Elime alıp bir çınarı
Kaçırdım tüm sincapları...
Yuvam yoktu.
Kıskandım, sığındıkları kovuğu...
Anladım ki; Yuvası olmayan insan evsiz barksız, yersiz yurtsuz değil,
Yuvası olmayan insan, her şeyden önce vicdansız olurmuş.
Bir ağacın kovuğunda bırakıp vicdanımı,
Bir çınarın gölgesinde yitirdim insanlığımı...
Ateşe verdim kozalakları,
Kaçırdım tüm sincapları...
