Hiçbir evde barınamadım.
Ben Tanrı’nın kimsesiz evladıyım.
Hiçbir yuvaya yük olmadan gidiyorum bugün.
Yeterince ibret oldum, kafi!
Tadında bırakanlardanım,
Adını bırakanlardan değil...
Adımı da yanımda götürüyorum.
Daha fazla tat kaçırmadan ve kasveti silkeleyip omuzlarımdan;
Tanrı’ya bile haber vermeden gidiyorum bugün.
Miras bırakıyorum sahipsizliğimi kaldırım taşlarına…
Sıkı sıkı kapatın perdeleri.
Bugün, köhne bir ara sokakta ansızın yere yığılmaya gidiyorum.
Bu son perde!
Yeterince ziyan oldum, Kafi!
