Düşüncelerimin yükü, eylemlerin boyunu aştı,
birer anıya dönüşmüş mutlulukları
hatırlamanın yorgunluğundayken,
kederini ruhumda taşıdığım bekleyişlerime içerledim.
Sevme yeteneğimi yitirişime dokundu gözyaşları,
arzuların acıya dönüşmesinden-dönüşeceğinden
habersiz
kabul edilmesi gerekilen bir yeni gerçeğe daha dayanmak istemedim.
Belirsizlik kuyusundan çıkıp
şüphelerle buluştum,
ezberimdeki cümleleri
tekrarladım yeniden,
unutmak, zamanla mümkün olur sandım
fakat anladım
bu yalnızca göz yaşlarıyla beraber
günden güne alışmak.
-Yanılsamaymış usanmadan gözlediğim ağustos.
