Belki de yaşıyorduk hâlâ bir yerlerde
Zamana mekâna inat şiirlerimiz söyleniyordur kırkikindi yağmurları eşliğinde
Belki de ölüyorduk bir yerlerde
Hani "Bir Gece" var Özdemir Asaf’tan bildiğim ola ki ağıtlarımız yakılıyordur kanımca o gecenin bilmem kaçında
Kim bilir belki de yaşarken ölmüşüz
Turgut Uyar’ın "Geyikli Gece"sinde
Susamışız ezgilerin tümüne
Ve dokunacak yer arıyoruz tüm incinmiş yüreklerde
Belki de unutulmaya istekliyken anımsanır olmuşuz bir yerlerde aynı karede
Misal ıhlamur olmuşuz çiçek açmaya meyilli
Sonra kavrulmuşuz
dudaklara
Çığlık olmuşuz
Yahut "Üvercinka" olmuşuz "tüm kara parçalarında"
Bir de bakmışız ki sıkıştığımız mengenede depreşivermişiz her bir şeye inat
Belki de artık sonuydu bu uzun hikâyenin
Son durak burası "Göğe Bakma Durağı"
Bak "Ay Karanlık"ta
"Güneşin Zaptı Yakın"da
Yeniden bocalamaya yer kaldı mı "8 10 Vapuru"nda...
