Yoruluyorum, göğsümdeki kıymığı çıkaramıyorum. Tarîfini bulamadığım ve belki de hiçbir zamân bulamayacağım bir hüznün gölgesinde nefes alıyorum. Doldukça t'aşıyorum fakat içimden t'aşanların dolacağı bir yer yok.

Dilimin ucuna gelmiyor. Sözlükte tanımı olmayan bir kelime büyüyor boşluğumda, hece hece. Günden güne boğuyor kalbimi, parçalayıp veriyor ellerime.

Loş bir ışığın altındayım.

Gece, gözlerimi dolduruyor.

Sabâh güneşi değse yüzüme,

İyileşir mi sancıyan yanlarım?