Işık tutmadığın karanlıktan ne umabilirsin?
İşte, gece çöküyor yarım kalanların üzerine!
Salınarak yürüdüğün yollarda, artık bîgânesin.
Susturmasaydın çığlıkları, içine yara olmadan.
Diline dolan kelimeler, kifâyetsiz kalmadan.
Gözlerken özlediğini, özlerken gözlemiştin.
Bir düğüm değil, onlarca düğüm çözdün.
Yüreğine atılan kördüğümü çözemedin...
Güneşsiz ve çiçeksiz bir bahçeye bırakılmayı,
Hangi bakışla, hangi nakışla anlatabilirsin?
