İçimi kemirip duran kasvet

Boğazıma düğüm olmayı tercih etti

Elbet bana çözülür

Ağrı olmadan kemeri sırtımda

Bilmem gün doğumum ölüm müdür


Lezadan bir kulaç bin sefer cezama

İç çöküş, neşe, ferah

Çok adım vardı dünyada

İlki peşimi bırakmadı

Birazdan gireceğim lezaya

Dayan, son bir adım kaldı


Yedi kapını tek tek aralayıp

Sevgili ateş, sana misafir olacağım

İftira zebani, ben hırsızmışım

Evinden çaldığım koru saklayamadım eteğimde

Büyük suçumla yüz yıl yanacakmışım

En çok adımı, en çok eteklerimi

En çok ferah yanımı yakacakmışım


Serin doğumlara inanır gibi

Korkmazmış gibi dehlizlerden, kalbim hilal

Son kalan aydınlığımla bakacağım aynaya

Suratsız gecem zehirli akrebini kovalar

Zamanımsa hala kucağımda

Duramazmış ayaklarım

Son bir adım daha var

İnkar, inkar, inkar!