Ve yine asla olmayacak bir hayalin esirisin;

Volta atıyor mapushane avlusunda umudun.

Sürgünsün, artık farklı diyarlarda nasibin.

Kim bilir, belki affedilir yıllar sonra kusurun.


Hasta ve bitkin, üşümüş gönlündeki çocuklar

Doğmuyor uzunca bir süredir huzur güneşin

Şefkatli ellere ırak mı ırak bu öksüz diyar

Belki erir bir tebessümden sonra zemherin


Yürütmezdi şu dikenli yolda seni narin ayakların. 

Anla işte mahzunum, uzak kalmalıydın biraz.

Çıkar ahı birinden şu bedbaht kaldırımların.

İnanırım, onun da sonu olur kasvetten bir enkaz


Dökülecek yaprakları kuru ağaçların bu gece,

Göz pınarların suyunu çekecek yanaklarından.

Bu sefer ilk önce kalbine düşecek cemre;

İlan edilecek bahar, ansızın parmak uçlarından.