Yürümek - 2
Derme çatma binalarda ışıklar yanıp sönüyor, binalar ile yol arasındaki elli santimetrelik boş alana beş metrede bir dikilmiş olan palmiye ağaçları yolun iki yanına yayılmış şekilde dizilmişlerdi. yağmur dinmiş, yerini hafif, ılık bir esintiye bırakmıştı. Yapraklar hafif rüzgarın esintisiyle dallarda adeta dans ediyorlardı. Başını kaldırdı ve usulca dans eden yaprakların oluşturduğu görkemli gösteriyi seyre daldı. Bir ağaç yaprağı kadar özgür olduğunu hayal etti. Rüzgarda özgürce savrularak dans edebildiğini, bir yere yetişme telaşı olmadan gökyüzünü seyredebildiğini, yıldızları sayabildiğini hayal etti. Bu hayal dünyasında gezinmesi çok da uzun sürmedi. arkasından gelen adım sesleriyle irkildi ve kafasını çevirdiğinde kendisini göz hapsine alarak sakin adımlarla ilerleyen orta yaşlarda hafif tıknaz bir adamla karşılaştı. Adam gözlerini kadının üzerinden almadan suratında çarpık bir gülümsemeyle ıssız sokakta ona doğru ilerlemeye devam ediyordu. Kadın korkuyla olduğu yerde kalmış, adamın kendisine zarar verebileceği düşüncesine rağmen geçirdiği şoktan dolayı ayaklarında adım atacak gücü bulamamıştı. Derken ara sokaktan kendisine heyecanla “ah! Canım. Burada mıydın. Beklettim mi seni kusura bakma.” Diyerek seslenen kadın sesiyle hayata döndüğünü hissetti. Birbirlerine sarıldılar ve kol kola girerek bu ıssız sokağı terk ettiler.
Sokağın çıkışına varmak üzereyken kadın önce iyi olup olmadığını sordu “daha iyiyim” cevabını duyduktan sonra kendisini tanıttı; “ben Leyla bu arada. Sokakta seni o halde görünce yardımcı olmak istedim biraz ani oldu kusura bakma”
“çok teşekkür ederim Leyla sen orada olmasaydın orayı terk edecek gücü kendimde nasıl bulurdum bilmiyorum. Hiç beklemediğim bir anda karşılaşınca kitlendim kaldım.”
“şimdi sakinsin değil mi? Su falan içmek ister misin?”
“Teşekkür ederim artık eve gitsem iyi olacak. Ah! şey ismimi söylemeyi unuttum. Ben Azra tekrar teşekkür ederim.”
“Rica ederim Azra dikkat et kendine”
Azra kurtarıcısı Leyla’ya iyi akşamlar dileyerek arkasını döndü ve olayın şokunu atlatmaya çalışarak eve doğru hızlanarak yürümeye devam etti...