Yeniden doğmak için tekrar tekrar ölmek gerekiyormuş. Ben yüzlerce kez ölsem de ölmek bilincine varamadım. Yüz birinci ölüşümde anladım bu yaşayan dünyada ölüler yaşayamaz ölmek isteyenler yaşayamazmış. Ölmek, varlığımı tüm hayalleriyle, hüzünleriyle, anılarıyla yok etmek cesaret istiyormuş. Ben de ne ölmek için cesaret vardı ne de yaşamak için. Ama sonra yaşamayı istemeyen benin acizliğini ve sahip olduğu ruha verdiği değersizliği fark ettim. Bu ruh karanlıklara sığınmayı, yenilmişlerden olmayı hak etmiyordu. Bu ruh çektiği acıların intikamını alır gibi mutlu olmayı hak ediyordu. Tüm ruhlara sevgiler...
