Şehirle konuşuyorum yine bu gece
Ama duyamıyorum içleri dolu
Kafaları boş insanların acımasız laflarından
Şehirle konuşuyorum yine bu gece
Ama duyamıyoru...
Yeniden doğmak için tekrar tekrar ölmek gerekiyormuş. Ben yüzlerce kez ölsem de ölmek bilincine varamadım. Yüz birinci ölüşümde anladım bu yaşayan dünyada öl...
Bu sefer farklı yürüyorum bu yokuşlu sokağı
Başım göklerde kendi aralarında oynaşan bulutları izliyorum ordan mavi rengine şiirler yazılası gökyüzüne kayıyo...
İnsanoğlu belki hayatta kalma dürtüsüyle, belki sadece “O iyi his" için mutlu olmayı, iyide kalmayı arzuluyor. Ama beni asıl ben yapan, hep o düştüğümde kara...
Kirinden pek de bir şey göremediğim aynadan genç yaşımda aklanmış saçlarıma bakıp ardından güzelce taradım. Banyomdan da karanlık olan, sadece duvardaki asıl...
Uyarı: Okuyacağınız içerikte tetikleyici unsurlar bulunabilir.
Günler içinden bir gün güneş gecenin ardından milyonuncu kez doğdu. Adam yatağından kalktı el...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok