Rızabey, Yılmaz Erbek, Barış Sitesi,
Doğanlar
Yuvarlak masaların etrafına toplanmış,
Şık takım elbiseli, büyük(!) adamlar.
Sıradaki mucizenin kim olacağını,
Kimi kahraman ilan edeceklerini tartışmaktalar.
Üzülme Elif bebek, yeryüzünden silinmediği müddetçe kameralar,
Sana sımsıkı sarılacak, o kodoman amcalar.
Rızabey, Yılmaz Erbek, Barış Sitesi, Doğanlar.
Hayat mı acımasız veyahut basit bir kader mi olanlar?
Son dakika! Gerekli cezayı alacakmış tüm sorumlular...
Enkazda filizlenmeyi beklemiş tam 91 saat,
Müsterih olun! Acıya yer yok bünyesinde.
Çiçeği bekliyor, toprağından yoksun bir hayat.
Rızabey, Yılmaz Erbek, Barış Sitesi, Doğanlar.
15 saniye sonrasında geriye kalan
Kırık dökük ama çerçevesi sağlam fotoğraflar,
Yırtık bir kağıt parçasında şiir,
Ve asla unutulmayacak güzel anılar.
-Zaman ki sonsuzdur, bitmemiş şiirler gibidir-
Bitmeyen bu şiirde tırnağın bir ucunda,
Yitip giden ömürler bir ucunda ise gözü yaşlı arkada kalanlar...
Ant olsun aklımdan bir an olsun çıkmayacak!
Şu birkaç isim:
Rızabey, Yılmaz Erbek, Barış Sitesi, Doğanlar...
Latterissage
2020-11-10T14:25:30+03:00Ben de depremi yaşamış bir İzmirliyim. Yaşananları, yaşadıklarımızı elimden geldiğince ifade etmek istedim. Değerli yorumlarınız için çok teşekkür ederim.
Melike Ünsal
2020-11-10T11:24:27+03:00Gerçek bir acı şiirle ancak bu kadar güzel harmanlanabilirdi. Kaleminize, öfkenize ve yüreğinize sağlık.
Graces
2020-11-10T03:32:36+03:00İçimizdeki öfkeyi körükleyen kaleminiz daim olsun!
Serhat Tepe
2020-11-10T03:15:44+03:00Vurucu bir şiir. Ama dokunduğu hakikat hepsinden öte... Aklınıza sağlık, nice canı paraya peşkeş çekenlere karşı öfkemiz hep diri olsun.