Ben ki şimdi çağlar ötesi bir seyyahtan

Aşk risalesi okuyor gibiyim

Gönlümün kalabalık şehirlerinden arta kalan 

Bir kervanın durağıyım

Hörgücümde yeşimden hakikatler yerine

Başıbozuk bir hengâme var. 


Haber gelir mâveradan sineme doğru 

Hakikat benden geçer şimdi -mi-

Ruhum ki çağlar durur kendinden 

Geçmek hatta göçmek için bezm eleste

Söz verdim deyu gezer kervan başında 

Ademden edindiğim hikmet 

Bir mecûsinin İbrahim sofrasında


Ruhum varlığının varlığından haberdar 

Hörgücümde şimdi bir kervan yükü 

Önümde aşamadığım sinsi bir duvar

Çağlar ki gürül gürül akar gelir 

Gönlüm çağlardır Kerbela'da 

Yetti derler artık yetim gönlümü sevindir

İçir şarabını susuz ruhumu dindir...