bugün korkmana rağmen
geldin benim
olduğum o eve
kendine rağmen oturdun
hissetmediğin bile o koltukta
ama zaman ya, geçer
bu -unutulur bilinç!
bir önceki haliyle
tekrar kavurur kendini
tavada, ben dudağına
ıslak bir öpücük değdiririm
sen silip süpürürsün
o değdirişi kıymetli dilinle
ellerim belinde henüz
derilmiş çarşaflar buruşturur
o an bir daha düşünürüm
eğrilmek denen kahpeyi
o an bir daha hatırlamasam
bile kablolabilir
yaşamak bir fanusta
çünkü günüm zaten
geçmiş ya da
geçmek üzeredir
göğüslerin tekrar öğütmek
üzeredir saplandığım
o sabrımsıyı
oysa derimden aldın
lan bizi uğraştıran
o kaşıntıyı!
diş aramdan kürdanınla
yaşamayı sen sıyırdın.
