Gelip Geçen Zamanları Dalgalara benzetiyorum ve çıkıp giden insanlara varla yok arasında geçip giden saliselik zaman kimi zaman acıtır kimi zaman kabuk bağlar bekler durursun dalgaların hırçınlığında umutları yiyip tüketen zaman aksiyonundan faydalanann insanlar üzerine yapışırlar bir kara leke gibi kurtuluş yoktur bilirsin ama umut edersin umut etmenin yorgunluğu üzerine bazen basiretin bağlanır kala kalırsın sivrisinek gibi emer zihninin doluluğu bitsin dersin daha çok susturmanı salık verirler onu da beceremezsin dalgalar gibi görünüp kaybolursun pusuda bekler gibi haydi sahneye çık bu monolog senin.
