Bu kalbimdeki üfürük
Metrolardan otobüslere sürekli takip ediyor beni
Bu sıcaklar bu aniden binmeler soğuklara
Atmalar kendini bomboş elbiselerin yaşadığı inlere
Ve bütün gökyüzünü boyamak tatil yerlerine
Yazları sevmiyorum
Hep dışarılar çağırıyor insanı
Sokaklar ve dopdolu alkol sofraları
Evler sanki sıkışmışlığımızın bir uzantısı
Doğa sesleniyor
Sapsarı buğdaylar, uzun uzadıya masmavi deniz
Ve ormanlar konuşan sık ağaçlarla.
Sonra mı?
Alkollerden denizlere,
Yemyeşil çimlerden gün batımlarına
Her yerde insan
Her yerde katliam
Ölü kuşlardan, ezilmiş kaplumbağalara
Çöp yığınlarından, kuruyan göllere
Simsiyah dağlardan, kıpkırmızı yangınlara
Bu yozlaşmış çağ yutuyor
Doğayı
Ve saçlarını
Biraz geçtik son durağı
Yel değirmenleri
Yel değirmenleri
Don Kişot bile alamadı
Rüzgarın intikamını.
