parmaklarım,
ellerim
bütün ertesi günler, yarım şişe votka
bahar türküsü ıslığımda,
yüzümde antidepresan gülümsemesi.
kahramanlarım ölmüş,
saatim geri,...
Öyle derinleşti ki ellerim
Bulamıyorum kendimi
Kayıp
Kopuk
Ölümü seyrediyor bileklerim
Ve
Alkolden gelmişizdir şimdi
Dağılıp giderken gökyüzü
Arkadaş...
Bu kalbimdeki üfürük
Metrolardan otobüslere sürekli takip ediyor beni
Bu sıcaklar bu aniden binmeler soğuklara
Atmalar kendini bomboş elbiselerin yaşadığı...
Chopinler ölmeli!
bugün bu orkestra umudunu yitirmeyenler için çalacak.
-Telliler-
direniyor
direniyor
adımlarında celladın
yeryüzü hiç böyle
gökyüzü ...
Yalın ayak seviyorum gökyüzünü
Ağdalı kadın bacaklarından sandal yaptım
Biraz yersizce
Biraz da alkolsüz öpüyorum bileklerini
biz bu gözlerimizi alamıyoruz
duvarlardan
gökdelenler, arabalar eziyor içimizi
ve
bütün kuşlar nefret ediyor
ellerimizden.
istasyonlar birikiyor geç...
cam
kaç parçadır cam?
ellerim ilk kez kanadığında ellerinde
bir yahudi ayininde 1940'da gizlice
karaborsada bir amerikan bombası!
yazıyor...
yazıyor......
hatırlıyorum adlarını
hazretleri, sonbahar ağrısı bu
deniyorsunuz eh pek iyi
bir fil anısına çalkalanıyorsunuz
ölümün arkasından yürüyor
tuzlu bir venü...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
