içimin sularına zehir bulanmıştı
bir vakitler yaşam sönük
buzullar erimiş tılsımımız kırılmış
tavlada kaybetmiştim ben tanrıya
sonra viola bahar geldi
senden ötesi kendimi sevdim
bizden yüce her şeye boyun eğdim
oysa ben bu ömürde nelere direndim
şimdi kaç kez çarptı dalga suratıma
ellerim ayaklarım ıslanıyor
bu kez kasıklarında değil ama
viola sevda derin sularda
