Mizahı sert bu şehrin.

Cinsiyet ayırmıyor

Burada herkes her şeye gebe.

Fakat hala şehrin en İstanbul'u!


Geceler sanki sessiz sinema

Bazısı Asyalı

Bazısı Avrupalı filmler geçiyor köprülerinden

Hep sidik kokuyor köprü ayakları

Benim altımda bol paça yalnızlık

İyi, kötü, salak oluyor

Bu şehrin insanları.


Erkekleri toprak kokmuyor

Kadınları da erkek kokmuyor

Toprak bile kokmuyor bazı

Var ama bir kokuşmuşluk

Bütün emiciler beton rutubetinde

Yani daha buluttayken bulutun acısı

Göğü’delen serzenişlerde.

Bir umut getirsek Haliç’in altını üstüne

Kokacak sanki kadın erkek birlikte.