Adını koyamadığım bir neşe dolu içimde. Nerelere sığdırmaya çalışsam sığmıyor. Gülüşlerimden, kahkahalarımdan, sohbetlerimden, sevdiğim bir insana bakarken gözlerimin parıldamasından tutun da ses tellerime kadar her zerremden dışarı fırlıyor. Bir şeylerin patlamasını mı yaşıyorum, gerçek mi sahte mi anlayamıyorum. Hep benimle kalsın diye onu içimde sıkı sıkı tutmaya çalışıyorum. Doyasıya yaşıyorum bir yandan ama bir yandan da kaçıp giderse ellerimden diye kaygılanıyorum. Kaygı etime işlemiş sanki burada bile güzelliklerin içinde çıkacak delik buluyor. Yine de orada olduğun için minnettarım. Misafir de olsan özümde de yaşasan içtenlikle teşekkürler...