Bir umut tanesini bin parçaya böldüm.
Sabâh gözlerimi açtığımda yuttum.
Gün ortasında içim yandı, içtim.
Karanlık çökünce üstüme örttüm.
Ben umutla burun burunayım,
Ama o, gözlerini kaçırıyor benden.
Seslerin içinden tanıyamam.
Sınırını çizemem ki umudun.
Bazen bir şarkı sözünde,
Bazen hüzünlü bir çift gözde,
Bazen yeni doğan güneşte,
Bazen yanaktan süzülen yaşta...
