Benim tahrimem sondadır

Sona bırakılmış ve henüz toy,

Arzum suyu yakan hoyratlıktadır

Yıkmış ve yığılmış huzurunda

Birikmiş ve akmış sonuna,

Benim rükûm doğrulmaktadır

Islanmış ve ketum bir cazibeyle

hükmeder tüm kıraatlere,

Ve ben kıraatlere susarken 

göğsümü yerle bir eden 

durmak başlar gecemde,

Secdeme açılırım haşin bir edayla,

Duymayanı beklerim çaresizce,

Alnımın buluştuğu yerde 

eminim hakir görüldüğüme,

Artık ibadetim güvercin kanadına 

saklanmış bir sadakadadır,

Avucumdan yemlenen bir canlıda,

Bir kalbe ayrılmış sadıklıktadır,

Benim ibadetim toprağa düşen kırıntıda,

Suskunlukta ve gelecek haykırıştadır,

Duam ise henüz çığırılmamış bir türküde,

Duyulmamış bir sestedir,

Şimdi kim?

Hangi cüretle gelir de der bana

“Dinin tektir!”